تجربه مرتب کردن لباس‌های زمستانی را با یک مادر در این نوشته همراه باشید. احتمالا نکات مهم آن بدردتان می‌خورد.
ساماندهی و مرتب چیدن کاپشن ها و چکمه های بچه هایی که در روزهای سرد و خیس زمستان به خانه می آیند کار آسانی نیست. مخصوصا اگر چند بچه ی قد و نیم قد داشته باشید. معمولا کاپشن های ضخیم در کمدها جا نمی شوند و کفش ها برای گذاشتن در جاکفشی بلند و گل آلودند. علاوه بر این کودکان خسته برای بیرون آوردن و به یک گوشه انداختن این لباس ها صبر ندارند. تجربه ی مادر چهار فرزند را که توانسته طراحی مناسبی در فضای ورودی خانه انجام دهد، از زبان خودش می خوانید :
خانه ی جدید ما چند کمد دارد و انبار آن از خانه‌ی قبلی بزرگ تر است. با این وجود سرو سامان دادن به لباس ها و وسایل زمستانی بچه ها دشوارتر از آن بود که امید داشتم.
سال گذشته یک قفسه برای این کار در گوشه ی گنجه در نظر گرفته بودم. اما امسال حتی قبل از اینکه فصل برف و باران شروع شود هم این طراحی و چیدمان کلافه ام می کرد و شلخته به نظر می رسید. این تصویری از آن موقعِ کلوزت من است:
این شد که تصمیم گرفتم طرح دیگری را امتحان کنم.
در این چندسال نکاتی درباره ی مرتب کردن وسایل بچه ها یادگرفته ام که دوتایشان خیلی مهم اند:
اول اینکه: یک طراحی موفق برای بچه ها باید ساده باشد. ایده های دشوار یا پیچیده راه به جایی نمی برند.
دوم اینکه: برچسب گذاری و جدا کردن وسایل بچه ها(و حتی بزرگسالان) با لیبل رنگی بسیار کارآمد است.
با این پیش زمینه و همکاری پدر و همسرم کار را شروع کردیم. پدرم پیشنهاد داد که نزدیک کمد یک نیمکت برای استفاده ی بچه ها بگذاریم. طوری که چکمه هایشان را زیر آن و کلاه و دست کش هایشان را در سبد هایی بالای آن بگذارند.
هر چه بیشتر به این ایده فکر کردم از آن بیشتر خوشم آمد. فقط یک مشکل وجود داشت: با این که کلوزت نسبتا بزرگی داریم باز نمی توانستیم پالتو و بارانی ها و شلوارهای ضخیم چهار بچه را طوری در آن جا بدهیم که درهای کشویی خوب بسته شوند. تازه کفش و چکمه هایشان هم جا نمی شد و با وجود سرما نمی توانستیم آن ها همان طور را در جاکفشی بیرون(در ایوان ورودی) بگذاریم.
بنابراین همسرم پیشنهاد داد که موقتا برای فصل زمستان درهای کمد را جدا کنیم. تا بتوانیم وسایل را آن طور که می خواهیم مرتب کنیم. اول مخالف بودم. چون به هرحال، کلوزت اولین چیزی بود که مردم هنگام ورود به خانه ی من می دیدند. بعد متوجه شدم که با این درها می خواهم به هم ریختگی کمد را از چشم ها پنهان کنم و اگر به جایش بتوانم آن را مرتب کنم مشکلی وجود نخواهد داشت.
بنابراین همسرم درها را برداشت . و یک نیمکت خیلی ساده هم ساخت که با چوب های باقی مانده از یک کار دیگر درست شده بود.
این نیمکت را طوری ساخت که زیرش فضای کافی برای جا دادن یک سینی با کفش ها وجود داشته باشد. نیمکتمان خیلی به درد بخور از کار درآمد. به قدری محکم است که بچه ها می توانند رویش بنشینند و حتی کوچک ترهایشان برای آویزان کردن پالتو و کاپشن از آن بالا می روند. اما آن را به کف کلوزت متصل نکرده ایم تا اگر خواستیم بتوانیم در تابستان جابه جایش کنیم. اگرچه فکر می کنم نگه داشتنش بهتر باشد.
برویم سروقتِ جزئیات دیگر :
برای هر کودک دو قلاب به دیوار وصل کرده ایم. یکی برای پالتو(کاپشن یا کت زمستانیشان) و دیگری برای شلوار ضخیم. قد پسر بزرگم آن قدر بلند شده که بتواند کت و شلوارش را به میله ی اصلی گنجه آویزان کند. اما شلوار دخترم برای این که بالای سر نیمکت آویخته شود کمی بلند بود. به همین خاطر برای او یک قلاب دوشاخه به دیوار کناری کلوزت نصب کردیم.
برای دو بچه ی کوچکتر از قلاب های پلاستیکی استفاده کردیم. امیدوارم وزن لباس های سنگین این فصل و استفاده ی نه چندان ملایم بچه ها را تاب بیاورند. اگرچه قیمت چندانی هم ندارند و به چشم آویزهای بلند مدت به آن ها نگاه نکرده ام.
زیر نیمکت برای قرار دادن چکمه ها و کفش های هریک از بچه ها فضایی اختصاص داده شده است. مجبور شدم دو بار با بچه های بزرگتر بحث کنم تا سهم جای کوچکتر ها را از آن ها نگیرند، در نهایت هر کس متوجه حد و مرز خودش شد.
برای هر کدام یک سبد کوچک پلاستیکی روی نیمکت گذاشتم تا کلاه و دستکش های خود را در آن قرار بدهند.
سبدهای جداگانه ای هم برای وسایل خودم و همسرم، و چیزهایی مانند کلاه و دستکش های اضافه در نظر گرفتم و در بالای قفسه ی کلوزت جا دادم.
عکس ها را دو هفته پس از استفاده از کلوزت گرفته ایم و همان طور که می بینید طراحی مان موفق بوده و همه چیز مرتب به نظر می رسد. زیرا به اندازه ی کافی ساده است و بچه ها می دانند که هرکدام از وسایلشان را دقیقا کجا بگذارند. در این مدت نه شلختگی و نه بحث و دعوا سرمان را درد نیاورده است.
راستش را بخواهید دو تا از بچه ها سعی کردند که وسایلشان را به سمت کلوزت پرت کنند و آن ها را درست سرجایش نمی گذاشتند، اما در این چیدمان فهمیدن اینکه کدام بچه این کار را کرده و وادار کردن او به تصحیحش کار ساده ایست.
این طور شد که من توانستم به وسایل زمستانه ی بچه هایم سرو سامان دهم.
